De mens heeft het benauwd, maar de aarde haalt adem!
Het was 16 maart 2020….
De straten waren leeg, de kantoren gesloten en de mensen kwamen niet meer buiten.
Maar de Lente wist het niet.
En de bloemen bleven bloeien.
En de Zon scheen.
En de zwaluwen kwamen terug.
En de lucht werd roze en blauw.
’s Morgens bakten we zelf brood en cake.
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het Licht vroeg door de ramen.
Het was 16 maart 2020….
De jongeren studeerden online.
En ’s middags speelde je onvermijdelijk in huis.
Het was het jaar waarin je alleen buiten kwam om te wandelen.
Alles was gesloten.
Zelfs de kantoren, hotels en bars.
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken.
Er was niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen.
En mensen werden ziek.
Maar de Lente wist het niet en ontsproot.
Het was 16 maart 2020….
Allen werden in quarantaine geplaatst:
Grootouders, gezinnen en tieners om gezondheidsredenen.
En het land ging op slot.
Toen werd de angst heel echt!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit.
Maar de Lente wist het niet en de rozen bleven bloeien.
Het plezier van samen eten werd herontdekt.
Tijd om te schrijven en te lezen.
Je liet je fantasie de vrije loop en verveling werd creativiteit.
Sommigen leerden een nieuwe taal.
Sommigen ontdekten kunst.
Studenten werkten voor het laatste examen dat nog ontbrak voor het eindexamen.
Een van hen merkte op dat hij niet echt leefde en vond de weg naar zichzelf terug.
De ander stopte met onwetend handelen.
Eentje sloot het kantoor en opende een Herberg met slechts vier mensen.
De ander verliet zijn vriendin om de Liefde van zijn Leven te ontmoeten.
Er was iemand die dokter werd om iedereen te helpen die het nodig had.
2020….het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen.
En de economie ging bijna kopje onder maar stopte niet en vond zichzelf opnieuw uit.
En de Lente wist het niet.
En de bloemen bloeiden en de bomen liepen uit.
En toen kwam de dag van de bevrijding.
We waren op tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was.
En dat het virus had verloren.
En dat iedereen samen had gewonnen.
En toen gingen we de straat op.
Met tranen in de ogen, zonder maskers en handschoenen.
Onze buurman werd geknuffeld alsof hij onze broer was.
En toen kwam de Zomer….
Omdat de Lente het niet wist en die was er nog steeds.
Ondanks alles.
Ondanks het virus.
Ondanks de angst.
Ondanks de dood.
Omdat de Lente het niet wist, leerde iedereen de Kracht van het Leven!
(Spiegeling, maart 2020)