Er was eens een wijze vrouw. Op haar sterfbed riep ze haar dochters bij zich. ‘Ik heb het werk voor jullie gedaan en nu is het aan jullie. Je kent de heilige plek in het bos, ga erheen. Steek het vuur aan zoals ik deed en zeg het gebed zoals ik het zei. Doe al die dingen en God zal komen.’ 

Na de dood van de wijze vrouw deed de eerste generatie precies wat ze gezegd had, en God kwam. Maar de tweede generatie vergat hoe ze het vuur aan moest steken zoals zij gedaan had. Niettemin stonden ze op de speciale plek in het bos en zeiden het gebed, en God kwam. 

De derde generatie wist niet hoe het vuur moest worden aangestoken en vergat de plek in het bos. Maar het gebed werd opgezegd, en God kwam. 

In de vierde generatie was iedereen het vuur maken verleerd, wist niemand nog van de plek in het bos en waren ook de woorden van het gebed vergeten. Maar er was één ziel die zich het verhaal van dit alles herinnerde en het vertelde, en God kwam.